The Polar Express is een kerst animatiefilm gebaseerd op het gelijknamige boek. Het is geregisseerd door Robert Zemeckis, bekend van Back tot he Future en Forrest Gump, en het heeft meerdere personages die ingesproken zijn door Tom Hanks. In The Polar Express wordt een jongen op kerstavond wakker omdat hij een trein hoort langskomen. Hij wordt uitgenodigd mee te reizen met deze mysterieuze trein met als eindbestemming de noordpool, om de kerstman in levende lijve te zien.
Ik zal er geen doekjes omheen binden: ik haat The Polar Express. Het is de slechtste film die ik in dit jaar heb bekeken, en het bevat één van de slechts geschreven scripts die ik in tijden in een film gebruikt heb zien worden. Wat voor mij als een verrassing aankwam aangezien ik een groot liefhebber ben van zowel Robert Zemeckis als Tom Hanks. Robert’s 2e kerstfilm, A Christmas Carol met Jim Carrey in de hoofdrol, is mij goed bevallen. Aangezien ik in de bui was om een kerstfilm te kijken klonk The Polar Express als een geschikte keuze maar het viel vies tegen.
Het grootste probleem met The Polar Express, een probleem dat van begin tot eind sterk aanwezig is, is dat niets wat gebeurd enigszins relevant voelt voor het verhaal of de personages. Je zou letterlijk iedere scene met uitzondering van 2 kunnen verwijderen en je zou niets missen. De personages zijn behoorlijk lege en oninteressante personages, sterker zelfs: dit is het slechtste hoofdpersonage wat ik in tijden heb gezien. Gedurende de hele film heeft hij een stijve, emotieloze houding en niets wat er gebeurd lijkt emotioneel een invloed te hebben op hem. Je leert hem nooit kennen dus ik kon nooit met hem meeleven en de film onderbouwd zo slecht het hoofdpersonage dat ik me rond het einde van de film afvroeg wat überhaupt de motivatie van het hoofdpersonage was. Er is één eigenschap die hij bevat: hij geloofd niet in de kerstman. Dit is de grootste, en enige, worsteling die het personage maakt gedurende de film. Deze strijd is echter tenenkrommend ongeloofwaardig omdat het hoofdpersonage letterlijk vanaf de eerste 5 minuten in aanraking komt met de Polar Express: hij zit op een magische trein die uit het niets komt opdagen, de trein zit vol magische figuren en ze maken een reis af door winterwonderland, nooit is hij ook maar een sikkepitje verbaasd of stelt hij een vraag, toch na 60 minuten in de film zegt hij niet zeker te weten of de kerstman wel bestaat. Oja, want er is niets buitengewoons gebeurd gedurende de rest van de film. Nee, de vraag die bij het publiek van begin tot eind brandde was of de kerstman wel echt was. … ik heb er geen woorden voor, ik vind dit plot element simpelweg te dom voor woorden.
Zoals ik zei: de film is een compilatie aan losstaande scenes die geen invloed lijken te hebben op de personages of het verhaal. Zo is er één scene waarin het plots duister word alsof er naar iets engs word opgebouwd, maar de scene stopt vrij abrupt zonder een payoff. Het heeft geen invloed gehad op een personage, ze hebben het verder nooit meer over het duistere moment nog was het cruciaal voor het verhaal: wat was het nut van deze scene? Net wanneer ik mezelf afvroeg waarom deze duistere scene erin zat werd het verhaal direct gevolgd door een plots kerstlied. Zelfs voor kerstmuziek was het zoetsappige gehalte zo hoog dat mijn tenen vierkant aan het krommen waren. Ik kon niet met dit lied meeleven omdat ik geheel niets over deze personages weet, en de lyrics zijn onorigineel. Niets aan de zanglijn of tekst had diepgang. Dit was een walgelijke scene.
Aan het einde van de film vroeg ik me af: wat was het nut van dit verhaal? Waarom was er een Polar Express? Wat hebben de personages geleerd aan het einde van deze reis? De personages krijgen een soort conclusie te horen van hun reis maar deze conclusie sluit zich totaal niet aan op wat de personages hebben meegemaakt op hun reis. Het voelde als een willekeurig last-minute moraal om erachteraan te gooien. Het hoofdpersonage word aangesproken over het feit dat hij niet in de kerstman geloofd. Dus.. het moraal van de film is altijd te geloven in de kerstman anders maak je een fout? De film zegt dat je alleen ergens in hoeft te geloven en het komt uit, wat een verschikkelijk moraal is om kinderen te leren. De boodschap hoort "volg je dromen" te zijn, niet "droom en het gebeurd vanzelf wel". Dat is sentimentele onzin.
De animatie heb ik wisselvallige meningen over. De makers probeerde fotorealistische beelden te maken maar het werkt net niet. De gezichten van de kinderen zijn 90% menselijk, maar het is de 10% die afwijkt wat het een ongemakkelijk en lelijk ogende toon geeft. De animaties probeerde ze ook fotorealistisch te maken waardoor het iets houteriger overkomt in vergelijking met life action. Ik snap niet precies waren de makers deze character design keuze hebben gemaakt. Als je zoveel moeite gaat steken in alles zo realistisch mogelijk te laten lijken, waarom maak je dan geen life action film? Ik vind dat een meer-cartoonische look veel beter thuis past in het animatiegenre, zeker in de tijd waarin deze film uitkwam waren er niet veel goeie realistische CGI scenes. Hoe graag ik de film met de 1* zou willen bestraffen moet ik toegeven dat het ook aardige kanten had, namelijk de cinematografie. De film had een paar prachtig uitziende omgevingen die sterk een kerstsfeer uitstraalde. Er waren meerdere scenes waarin de camera op rustige wijze met de trein meevloog en gaandeweg steeds meer onthulde. Deze shots waren heel mooi uitgedacht. Het gooide niet constant luidruchtige dingen op je bord maar nam regelmatig de tijd op te bouwen en rust te nemen. Een ander element wat ik leuk bedacht vond is dat de kerstman in deze film als een soort heilige word neergezet. Hij is niet de volle vrolijke man die je gewend bent, maar een grote wijze & bovenal kalme man. Er zat veel opbouw naar wanneer je hem te zien kreeg en de onthulling is verassend indrukwekkend, alsof ik zelf weer een kind was geworden. Helaas werden meerdere mooie shots of creatieve omgevingen minder interessant door het feit dat de film voor 3D bioscoop is bedoeld. Er zitten een aantal scenes waarin het lijkt alsof je in een achtbaan zit, wat misschien grappig is als je het in een pretpark of imax bioscoop ziet maar wanneer je op de bank Netflix kijkt verliezen deze scenes hun waarde. Zelfs Tom Hanks, wie ik een goede acteur vind, heeft zoveel rollen in de film dat ik afgeleid werd van zijn stem zo vaak voorbij horen komen. Onlangs dat hij de personages overtuigend insprak vond ik ze teveel als elkaar klinken, hierdoor zag ik niet meer de personages maar een acteur in een studio.
The Polar Express is niet voor mij gemaakt. Het is een film waarbij ik om de 5 minuten iets kan aanwijzen wat me niet bevalt, wat beter uitgedacht kon worden of wat verwijderd kon worden. Het heeft één van de slechtste scripts die ik in een tijd voorbij heb zien komen, het saaiste hoofdpersonage dat ik in een animatiefilm voorbij heb zien komen en niets aan deze film voelt alsof het een reden heeft er te zijn. Onlangs dat ik de animatiestijl niet zo goed vind in vergelijking met de concurrentie zijn de omgevingen prachtig en vol met sfeer, en het camerawerk is mooi uitgedacht. Hier en daar wat aardige kleinigheidjes zoals hoe de kerstman is neergezet of een creatieve omgeving. Voor mij zijn deze aspecten het enige wat de film van de meest negatieve beoordeling red.
1*
